კურთხევა

— (ვაკურთხევ) დალოცვა, გამოცხადება სურვილისა სხჳს კეთილდღეობისათჳს (იაკობ. 3, 10), благословление (რომაელ. 12, 14; გალატ. 3, 8; ებრაელ. 11, 20), благословлять, -ся.

— ქება, დიდება, ანუ მადლობა (ფსალ. 33, 1 და 103, 1).

— სამღუდელოთაგან შენდობის მიცემა, ჯვარის გადაწერა, გამოსახვა საეროთა ზედა.

— სამღუდელოს ხარისხის მიცემა ხელთ დასხმითა (საქმ. 14, 23), посвящать, рукополагать.

— კურთხევით, ანუ ლოცვის წართქმით განწმენდა (მატ. 14, 19 და 26, 26), благословлять, освящать.